PART8:

Neyse ben de eve geçtim. Evde kıyametler kopuyorda benim haberim yokmuş. Hani ben o salak kafamla annemin telefonundan aramıştım ya gamzenin babasını, gamzenin babası da beni okulda bulamayınca o numara benim sanıp annemi aramış. Anneme "oğluna söyle kızımın peşini bıraksın okulda yoktu olsaydı ben dersini verecektim" demiş. (Şuna bak kızını gibtik sanki).

Eve gelir gelmez annem durumu anlattı bana "oğlum kendine dikkat et o kızdan da uzak dur "dedi. Babamda olaydan nasibini almış olacak ki baya köpürmüştü ama gelip de bana çatmadı. Ulan ben ne tak yedim ne hale geldi olay dedim kendi kendime. O ergenlikle insan ne yapacağını şaşırıyor duyguları beynini işgal ediyor gözü kararıyor. Eve geldikten sonra odama geçtim yine başladım ağlamaya. Çok sevmiştim be 3 ayı hayatımın her dakikasına dağıtmıştım. Napacagimi da bilmiyordum. Bu olaylar gelişirken okulun kapanmasına da 1-2 ay kalmıştı.

O olaydan sonra gamzeyle 1-2 kere konuşmuştum. Hani bana babasının öğrendiğini söylemişti ya heh işte olay öyle değilmiş. Bunun bir abisi var bu öğrenmiş bizi, gamzeye de eğer ayrılmazsan annemlere söyleyecem demiş. Kızda korkusundan kendini benden uzak tutmak için bu yalanı uydurmuş ama tabi benim gaza geleceğimi düşünememiş. O konuşmadan sonra hiç konuşmadık, okulda görür yüzüne bakamazdım. Sınıftan çıkmazdım öyle sınıfta tüm gün müzik dinler uyurdum. Her geçen gün onu daha çok özlediğimi farkettim. Ve aklıma çok sinsi bir plan geldi.

Diğer part geliyor.