hani birinin yüzüne bakınca, "la bu bebe iyi bir çocuğa benziyor" dersin ya, aynen öyle, ılımlı,
sakin, sevimli bir adam,
hatta ben kendisine tanıştığımız aman,
"kardeşim sen makinecilere benziyorsun daha ziyade, böyle saç sakal gözlük filan " deyip gır gır
geçmiştim, adamın hoşuna gitti aq *
makineci nurettin,
bu ismi de ilerde epey duyacaksınız.
ve yakın kontakta olduğum, son hemcinsim, necati, namı diğer "neco"..
necatinin serhat ve binlerinin ne mal olduğunu anlamasının ardından, soluğu yanımda alması ve
beni orada yaşadığı bazı durumlar hakkında -ayrıca muallaklerin hakkımda, kendi aralarında ve
başkalarına karşı konuştuğu bazı şeyler hakkında- bilgilendirmesi de, ona yeniden kucak
açmamda etkili oldu.
necati için en başlarda bir şey söylemiştim, hatırlarsınız.. hani, böyle varlığı sanki pek bir şeyi
etkilemiyor gibi görünür, ama olmadı mı da arasınız, "lan neco da burda olaydı keşke" dersiniz..
öyle bir adam, her eve lazım *
düşman cephesine gelince... (ilk okullu gibi hisettim kendimi böyle deyince * )
ozan pekekenti, ayşen ile işleri bir şekilde yoluna koymayı başardı.. artık nasıl yavşaklıklar
ettiyse, bir kaç günlük dargınlığın ardından, nihayet son cuma günü yeniden yan yana görüldüler..
böylece insanların dilinde dolanan dedikodular da biraz azalmış oldu.. bense yiyeceğim halt
öncesi biraz daha rahatladım.. normalde benim de sıkıntım olmasaydı, aralarının bu kadar çabuk
düzelmesine üzülürdüm tabi..