(bkz: astral seyatahi denemez olaydım)

o sene Lise yeni bitmişti. üniverste sınavındanda bi gibim başaramamıştım. temmuzun 13ü kendime iş güç bakıyordum. kafamda hiç çalışmak yoktu ama hayatımızda yokluk vardı. sokak sokak dolaşıp garsonluk işi kovalıyordum. hiçbir vasfım yoktu. motor ehliyetim vardı ama motorum yoktu kuryelik işi iyi olurdu aslında. almayı düşünüyordum. parayı bulmak lazımdı. o gün eve dönerken yine mehmet amcanın dükkanının önünden geçtim. 2 yıldır kayıp...
bulamadılar onu. nerde olduğu hakkında benim bile bir fikrim yoktu. eve gittim. annem açtı kapıyı. Ne bi hoş geldin Ne bir selam sabah vermeden yine iş bulamadın dimi diye sordu. cevap vermedim direk odama gittim. üzerimi değiştirip. hala pirizde duran şarj aletini bağladım telefona. ayaklarım şişmişti dolaşmaktan. gözlerimi kapadım yine burcu geldi aklıma sarı saçlım hilal kaşlım. güzel bi üni. kazandı. istediği bölümüde tutturdu. hayatını kurtarmıştı. soracak olursanız hiç yakın olmadı bana. oysa gönlü kayar bana diye düşünmüştüm. ama olmadı. uzun zamandır. rüyalarına girmiyorum. aslında astral seyahati bıraktım 1 buçuk senedir odaklanmıyorum. sebebini bilmiyorum. en baştaki gibi beni içine çeken his bu sefer itiyor gibiydi. bende vardır bi sebebi diye hiç uğraşmadım. gözlerim kapandı burcuyu düşünürken. yatağın solunda duran komidinin üzerinde duran bardaktaki yarım kalan suyu yudumlayıp uykuya daldım. okul olmadığı için artık telefonun saatinide kurmuyorum.