ne olursa olsun, bu sefer gidecektim üzerine. çalışmaya devam ettim. ceyda'ya yansıtmamaya çalıştım, onunla beraber olacaksam, onunla da huzurlu olmalıydım. kendime bir günlük açtım ve deşarj olmak için bütün kötü hissiyatlarımı içine yazdım. yazdıkça açığa çıkıyordu içimdeki pislik, yazdıkça dökülüyordum. iş dozunu kaçırmaya başladı. ceyda'nın deforme olmuş vücudundan, anne gibi konuşmalarına, gibişirken öküz gibi böğürmesinden, boya küpü suratına kadar yardırdıkça yardırıyordum günlüğe her geçen gün, hiç işle alakalı bişey kalmamıştı içimde, hatta abarttığımı bile düşünmeye başladım işyerindeki söylentileri. meğer bütün sorunum ceyda'nın mature olmasından başka bişey değilmiş.
günlük tutmaya başladıktan sonra, bunları bilerek ceyda'ya davranışlarımda da bir gerginlik yoktu. ilk tanıştığımız gün gibi huzurluyduk. güzelce gibişiyor, ceyda'nın kazandığı paraları itinayla yiyorduk. ceyda ile maaşı konuşmamıştık ama yeni çalıştığım yerde de ilk çalıştığım yerin 3 katı kadar bir para alıyordum. ki bu başlangıçtı kendimi kanıtladıkça artacaktı tabi ki...
günlüğümü yazıyor, işime gidiyor geliyor, ceydayla gibişiyor, geri kalan zamanları da eğlenerek geçiriyordum hayatı hiç bir yamuk yoktu.. ta ki o an gelene kadar...