3 saat sonra köye geldik. Köy denilcek bir yer değil ama.. Yolları taştan. Toplasan 4-5 hane var. Aralarındaki mesafeler uzak. Bir tane sokak lambası var. Lambanın altında çeşme var. Babam ilk evin önünde durdu. Kapıya vurdu yaşlı bir adam çıktı. Selamun aleyküm amca. Aleyküm selam. Hasan hoca nerde kalır bilirmisin? Amca evi gösterdi. Sonra arabada beni gördü ve hiç bişey demeden kapıyı kapattı. Babam şaşırmış vaziyette arabaya döndü. Hocanın evinin önüne geldik. Arabadan indik. Kapıyı çaldı babam. Yaşlı bir teyze çıktı. içeri geçtik. içeri girince bir rahatlama hissettim. Teyze bize hocanın odasını gösterdi. Eski bir evdi. Aynası yoktu, tablo yoktu. Yer boyu halı seriliydi. iki oda bir salonu vardı. Salona girdik. Ortada bir soba. Yer yastıkları. Yüksek bir raf içinde kuranı kerim. Hocanın karşısına oturduk. Babama baktı hoca eliyle çık dermişçesine kapıyı gösterdi. içimde rahatlama olsada hocayı görünce sebebsizce bir nefret geldi. Babam çıktı. Hocaya saldırmak geliyordu içimden. Gözlerime futursuzca bakıyordu. Bende onunkilere bakıyordum. içimde bir ağırlaşma hissetim. Hoca gözlerime bakarak bişeyler okumaya başladı. Daha da sinirlendim. Belli etmemeye çalışıyordum. Dayanamamıştım artık. Saldıracaktım hocaya. Ve o an bilincimi kaybettim..
(Okuyanlar belli etsin dıbına koyım pok yolunda yazmayalım, şukuları görelim bide aybedionuz cimri huurlar)