Yatağımdan kalktım, Cihan mışıl mışıl uyuyordu kapıdan çıktım, koridorun sonunda bir ışık yanıyordu biraz ilerledim kafamı çevirdiğimde , yüramda gördüğüm o adam ile Murat fısır fısır birşeyler konuşuyorlardı. Murat onu nereden tanıyordu ki ?

Yanlarına gitmek istedim, belki bir şey olmuştur diye, gittim koşarak Murat ne oldu iyi misin ?
" Hasan ne arıyosun burada ? Senin yatağında olman lazım değil miydi ki ?"
"Bi kabus gördüm de, geliyim dedim, peki sen ne arıyosun "
" Tuvalete gidicektim, görevli Necip amca beni durdurdu işte tamda onu anlatıyordum "
Düşündüğüm gibi olmamıştı oda bende aynı sıkıntıyı yaşıyordu daha sonra Necip amca
" Geceleri pek fazla bu koridorlarda gezinmeyin. "
Dedi ve gitti, tüylerim diken diken olmuştu, Murat ise gülüyordu, tabi bende onun yerinde olsam gülerdim benim gibi o rüyayı gülmemişti daha sonra tuvalete gitti yüzümüzü falan yıkadık Murat bi 5 dakika beklede tuvaletimi yapıyım dedi.
Üzerinden 10 dakika geçmişti ses seda yok, kapısını tıkladım cevap vermiyordu. içeriden sanki garip garip dumanlar çıkıyordu, korkmuştum.
Aniden elektrikler kesildi heryer zifiri karanlıktı hani derler ya göz gözü görmüyor diye.
Gözümü açtığımda hastanedeydim, elimde 44 yazısı vardı falçatayla çizilmişti sanki Murat"ta yanımda yatıyordu onun üzerinde öyle bir işaret felan yoktu, sonradan farketmiştim 2 gün orada kaldık, haberin aileme gitmesine izin vermedim lakin 2. gece yine o rüyaları görüyordum.

BU SEFER