(bkz: Part 36)

Çamlıcaya vardık, bir süre şehri izledik, donuk ama şaşkın gözlerle. Aşıktım bu şehire ben oysaki, ancak yaşanmışlıklar dışında yaşanılacak ne kalmıştı ki burada? Ya ben fazlaydım bu istanbula, yada birileri ekgibti. Aslında bunun cevabını bilsemde kabul etmek gelmiyordu içimden.

(g)-neden durgunlaştın sen?
(ben)-yok birşey ya, birşey hatırladım da.
(a)-ay ne güzel oldu buraya geldiğimiz ya.
(ben)-hayret ediyorum ama ikinci kez seninle aynı fikirdeyim.
(g)-vazgeç.
(ben)-ne? neyden vazgeçeyim.
(g)-şükrü ile çalışmaktan.
(ben)-kızım adamla siz tanıştırdınız beni şimdi vazgeç diyorsun.
(g)-bilmiyordum.
(ben)-neyi?
(g)-boşver, gidelim mi?
(ben)-olur bırakayım sizi.