1 Mart 2010 Pazartesi. Abimi toprağa verdik. Ben sigaramı yakmış eve gidiyordum. Kapıyı açtım. içeriye girdim ve odama kapandım. Kim bilebilirdi ki o odadan 1 sene boyunca dışarı çıkmayacağımı. Tam 1 sene boyunca kimseyle konuşmadım etmedim. Abimin rüyama girmesiyle bu işe son verdim. Küçük kardeşim de beni taklit eder gibiydi. 14 yaşındaydı ama her şeyin farkındaydı. 1 sene boyunca odama doktor bile getirdiler ama pek giblemedim.

22 Ocak 2011... 21 yaşına girmiştim ve bu çocukça davranışı bırakmam gerekiyordu. Tamam ben bu hayatta en çok güvendiğim kişiyi kaybetmiştim ama hayat devam ediyordu. Her şeye rağmen dik durmalıydım. Arkamda beni örnek alan bir kardeşim vardı ve ben doğru bir abi olmalıydım. Tıpkı abim gibi...

Edit:11 yaş yazım yanlışı vardı. 14 e düzeltildi.