temiz yüzlü bir çocuk yanıma gelip selam veriyor geçmiş olsun diyor ve sohbet ediyoruz koğuşa çıkmak istediğini söylüyor mümessilden bıkmış ve korkuyor. Bana,onu da yanımda zütürmem için adete yalvarıyor.onu yanıma alacağımı söylüyorum seviniyor. eşyanı topla gel şimdi çıkacağız diyorum, eşyası olmadığını söylüyor. Bizimkiler karantinanın mazgallarında beliriyor pusulayı veriyorlar gardiyan beni çağırıyor mümessil kıskanç ve kinli gözlerle bana bakıyor arkadaşı alıp koğuşa çıkıyorum kapıda karşılıyorlar tek tek sarılıp tokalaşıyoruz. Koğuşta semtten 11 kişiyiz, yatağım yorganım hazırlanmış Geçmiş olsun hoş geldin sözleri kulağımda çınlarken, kalbimin hızlı atmadığını fark ediyorum. Bulunduğumuz koğuşta kırk kişi var.11 kişi bizim semtten,bir çoğu arkadaşım, diğerleride arkadaşlarımın arkadaşı,bu 11 kişi içinde yabancı yok. koğuş 4 bölmeden oluşuyor her bölmede 5 ranza var beni aldıkları bölmede sadece bizim çocuklar kalıyor bana güzel bir koşede ranzanın alt katını ayarlamışlar.Her ne kadar herkes birbirini tanıyor olsa da bu her şey yolunda demek değil, sonuçta herkes nefis taşıyor, kimle ne sorun yaşacağımız belli olmaz.