Özledim be aga

Küçük olmayı özledim. Tek derdimin sokakta top oynarken yenmek olduğu günleri, boncuklu tabancalarla çatışmayı özledim.
Her ne yaptıysam özledim dıbına koyayım.
Küçükken büyümek isteyip büyüyüncede küçülmek istiyor insan. Büyüdükçe artan dertler sıkıntılar yetmezmiş gibi bir de özlemeyi koyun içine. Arkadaşlarla muhabbet ederken bir espri yapıldığında önünü arkasını düşünmeden gülmeyi özledim. Gülmeyi unutturanların da anasını gibeyim.
Güldüm, hayat sen gülme dedi. Eğlendim, orda bi dur bakalım dedi. Sevdim, napıyosun sen yannan dedi hayat. Hayatımı gibeyim beyler. Bakın intihar falan etmeyecem sonunda ona göre okuyun.

Uzun uzun yazacam okunsun okunmasın zerre gibimde degil. Çünkü ben ne gördüm hayattan. giblenmemeyi gördüm. giblemedim. Sevdiğim yerden darbe yedim, bu darbeler bana sevmemeyi öğretti guvenmemeyi. Beni yaparken malzemeden mi çaldılar naptilar anlamadim dıbına koyayım.

Arkadaşlarımla PlayStationa gidip gözlerim bulanık görene kadar oynamayı, ordan çıkıp cips kola alıp parkta oturmayı özledim. Şimdide yapamazmıyim yaparım ama keyif alamıyorum lan.

Hani hayattan keyif alamamak sanki kolanın bile su gibi gelmesi yediğin hiç bir yemekte tuz olmaması gibi. Ve tuz atsanda tat aynı lan. Böyle gibimsonik bir durum.

Benden yaşça küçüklerde vardır siz okuyup örnek alacaksınız. Örnek dediysem beni değil yapmamanız gereken şeyleri. Benden büyüklerde akıl fikir ne varsa verin bu nereye kadar gidecek lan böyle.

Sanki kalbimin ekran parlaklığını en dibe çekmişimde öyle sürünerek yaşıyo gibiyim bunalımsı gibindirik bir şey.

Ulan en güzel örneği veriyorum. gibim kalkıyor bana hadi abi cekte ineyim diyor bense ondan bile tat almıyorum hani geçiştirmek istercesine.

devam edecem he ne yazacam bilmiyorum..