/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 26.
    +2
    Kapı kırıldı. Garip bir dille bişeyler söyledi kadın. Köpek havlayarak üst kata çıktı. Karşımdaydı. Cüssesiyle bana karşı dişlerini gösteriyordu, siyah dişleri vardı. Yavaşça köpeğe bakarak geriye doğru yürüdüm. O sırada üzerime atladı. Yanındaki kadın bana bakıyordu arkadan. Kolumda bir çizik hissettim. Köpeğin patileri koluma batıyordu. O an korkudan bittim. Çürüyordum resmen. Bu kadın kimdi? Ne istiyordu? Kuzenim nerdeydi? Allah'ım ne oluyor bana?
    Sorular ve korkular içerisindeyken ezan sesiyle titreyerek kalktım. Terlemiştim yine ama bu ter değildi. Kuzenim başımda bana bakıyordu. Ezan okunuyordu. Uyurken garip bir dille bağırıp çağırmışım. Üstüme su dökmüş. Uyanmamışım. Sonra ümitsizce ve korkarak beni izlemeye başlamış. Ezan okununca da uyanmışım. Ne oluyordu bana ?
    Kafayımı yiyordum? Daha fazla dayanamadım ama. Anlatacaktım herşeyi birilerine. ihtiyacım vardı çünkü.. Gözlerimi kapatıp aydınlığın verdiği rahatla uykuya daldım..
    ···
   tümünü göster