(bkz: Part 8)

Gece uzun süre onların sızıp uykuya dalmadıklarını bekledikten sonra, rahat bir nefes alarak bende uykuya daldım. Sabah olmuştu ve gözümü açtığımda aydemirde gamzede kanepede yoktu, sonrasında aydemir kapıda üzerinde sadece iç çamaşırı ile belirdi, ve bana doğru yürümeye başladı. "ananı gibeyim aydemiiiir" diye bağırdım evin içinde.

"ulan yoksa" dedim kendi kendime. "sakin ol, kahvaltı hazırlıyoruzda evde ekmek varmı diye soracaktım." Bunu duyunca içim bir nebze olsun rahatladı neyseki. "Yoktur" dedim.

(g)-o zaman ben ekmek almaya çıkayım, sizde şu çaya bakın
(ben)-ulan altıma sıçacaktım ya.
(a)-tamam ya sakin ol. Ben bakarım şekerim git sen.
(ben)-ulan aydemir ne adamsın ya bu ne hal?
(a)-rahat takılmayı seviyorum
(ben)-ulan her gittiğin misafirlikte böyle mi geziyosun.
(a)-yok canım olur mu öyle şey, kanım ısındı sana ondan rahat davrandım biraz.
(ben)-yok kardeş, hiçbiyerin ısınmasın senin bana.
(a)-aman canım iyi be.