/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    +3
    Gözlerimi annemin feryatlarını duyarak açtım. Bir anda herkes başıma toplandı. Ne oldu ne gitti derken, dedemin sesi odada yankılandı. Şu adamın önünden çekilin hele koca karılar bizde görelim yüzünü diyerek gülüyordu. Halam annem yengem kuzenler hepsine anlamsızca bakıyordum. Dedemin ardından kuzenim de odaya girdi. Yengemle halam mutfağa bişeyler getirmeye gittiler. Dedem odayı boşalttırıp ne olduğunu sordu. Hatırlamadığımı söyledim. Sen dinlen dedi ve bastanonu alıp odadan çıktı. Ama hiç inanmamıştı. Kuzenim dedemin peşine odaya girdi. Ne oldu felan konuşurken, köyün dilsiz delisi nazım beni ormanda bulmuş. Babamın yanına gelmiş sabah sabah. Bahçede gürültü yapmış. Babama birşeyler anlatmaya çalışmış. Babam da anlamış takip etmiş benim yanıma getirmiş babamı. Sonra dedemin evine getirmişler. Uzunca bir süre sessizlik oldu. Ardından cebinden sigaramı ve çakmağımı çıkarıp verdi. Annen felan anlamasın diye aldım dedi. Gülümseyip teşekkür ettim. Ama kuzenim hala şüpheli gözlerle bana bakıyordu. Gece diye başladı söze. Ben yattıktan sonra ne oldu? Hiç bişey dedim. Neden evden çıktın olum anlatsana dedi. Seslere doğru gittim dedim. Peki dedi bahçeden geçerken pencereden nereye diye sorduğumda beni duymadın mı? dedi. O an şok oldum. Çünkü duymama gibi bir ihtimal yoktu. Duydum diyip geçiştirdim. Aslında herşeyi anlatmam lazımdı ama deli muamelesi görmek istemezdim. Neden cevap vermedin? dedi.
    Neden peşime gelmedin? dedim.
    Sustu. Babam nerde diye sordum. Amcamla şehire gitmişler. Kuzenim başımda biraz durdu. Sonra gitti. Elime baktım sol avucumda bir yanık vardı. Mana veremedim. Cine periye inanmadığım için gece ki olaylar gibimde değildi ama hafiften tırsamaya başlamıştım. Gece olanları düşünerek uykuya daldım..
    ···
   tümünü göster