Yaptığımız her şey bir birimize batmaya başladı.Ben o ara istanbul’ a mahkemeye gidip geldim, mahkemem çok iyi geçti bir unut ışığı belirmişti ama her iki koğuş fitne kazanına dönüşmüş fokur fokur kaynıyordu ceza evi müdürü olayları sezmiş olacak ki bizi çağırdı. Olay istemediğini, hapishaneyi bize zindan edeceğini söyleyip durdu,o bizi ne kadar uyarsa da ben ve bir arkadaşım gece gündüz emanet yapıyorduk. Amacım herkese bir emanet vermekti, gerçi bizim çobanlar emanetle elma bile soyacak kapasitede değildi ama yapacak başka bir şey yoktu. Bahçede volta atıyorduk kapıda Aziz ve ve adamları belirdi, Aziz ellerini arkadan bağlamış kafası gök yüzüne bakar gibi durarak bize seslendi…
“Duyduğuma göre gece gündüz şiş yapıyormuşsun, çorap atölyesi mi kuruyorsun hayırdır”dedi o sözleri beni çok sarstı, etkileyici konuşmuştu