anlatamadıklarım

Dün kendi yatağımda uzanmış bir şekilde bıçaklandım. Evet gerçekten bıçaklandım hatta bunları yaralı bir şekilde yazıyorum. Artık sevdiğim kadınn sahibi olduğunu öğrenmiştim. Bu bıçak darbesi canımı çokta acıtmamıştı çünkü ben o kadar çok yara aldım ki 1 saatlik neden ben değilde o kepçe kulak diye mukayesesinden sonra normale döndüm. Ve gün bitti yarın oldu. Ben de bunları bugün yazıyorum tarih 03/03/2017 Cuma saat 20:43. Bu arada muslum babanin ölüm yildonumu bugun Neyse başlıyorum bugün ne yaptığıma.
Bugün onun başkasını sevdiğini bilerek gidiyordum okula ve bu ilk oluyordu ben de bir şey yoktu her şey dünün aynısıydı. Sonra ders başladı. Ben en arka sağ tarafta o ise sol en önde salakça bi gözlük takmıştı hafiften sorunlu burunu daha büyük gösteriyordu. Farkında bile değildi ama ben onu her şeyiyle sevmiştim ama bunlari yazarken inanın hiçbir şey hissetmiyorum ya da yokluğuna alıştığımdandır bu halim.
O gülüyordu ben gülmüyordum o konuşuyordu ben konuşmuyordum. Yani birini belki mutlu etmişti ama ben mutlu değildim beni sevmemişti. Okulda yine düşündüm bu kepçede ne bulduda ben de onu bulamadı kulaklarımı mı beğenmemişti. Sanırsam bu olmalıydı çünkü kücüktü benim kulaklarım. Başka bi nedeni olamaz. Sevgilisinden yakışıklıydım. Sevgilisinden daha çok seviyordum sevgilisi şiir yazmamıştır ben ona yazmıştım mesela sevgilisi günlük tutmamıştır. Ben tuttum mesela. Bir gün bunları ona anlatsam. Vicdan azabı çekecekti en azından çekmesini isterdim. Çünkü insan biraz da olsa iplenmek ister. Beni 7 ay iplemedi. Onu huzur evine davet ettim beni tanısn hem de ordaki yaşlı insanlara iyilik yapmış oluruz ve benimde çocukluk hayalim gerçek olurdu. Ama o gelmedi bana bir gün kalabalik bir şekilde gideriz dedi beni iplememişti ben yokmuşum gibi davrandı. En çokta bu koydu ya zaten. Ona ben seni istedim kalabalığı değil dedim bana cevap bile yazmadı.
Şimdi bugüne dönelim. Bugün yeni kordona gittim falezlerde oturdum açtım yan tiersen aldım elime kitabi tamı tdıbına 73 sayfa okudum. Kalktığımda ayaklarım uyuşuyordu. Sonra yürüdüm eski kordona kadar rüzgar fenaydı ve ben kolları sıyırılmış gömleğimleydim. Herkesde mont vardı hırka vardı eski kordona gidene kadar sanki çanakkalenin butun ruzgari benim göğsüme vuruyordu hatta öle vurdu ki etraftaki insanlar üşümemeye başladılar çünkü rüzgar benim kalbimde esmeye başlamışti. 2 saat falan oldu ben hala yuruyorum biraz aciktim benim her zaman gittiğim dönerci var abim 5 liraya doner ayran verir adı kardelen çanakkalede her öğrenci bilir orayı şakirin arkasında mavi bi tabelası var. Yedim orda döneri sonra durağa gittim ç1 e bindim yurda geldim. Oda arkadaşım ömer kapıyı kilemiş içerde yine masturbasyon yapiyordu arada ben de yaparim oda bana nezaketen kapıyı kitler. işi bitmiş yüzünde haff bir pişmanlık vardı erkekler bilir masturbasyon pişmanlıktır. Geri dönüşü olmayan bir yoldur. Hatta öyle pişman eder ki izlediğiniz ferrestarin bile tesetture girmesin musluman olmasini istersiniz. Boyle salakca bi his verir işte salakça dediğime bakmayın siz. Biraz yatmak istedim ömeri eski oda arkadaşi burak maça çağırdı ömer çocuk gibi mutlu oldu. Ve maça bayindirliğin oraya halisahaya top kosturmaya saat 7 bcukta gitti ben biraz kitap okumaya basladim sonra uykum geldi. Aklımda hem o var hem düşünceler parasizlik gibi gibimsonik gibintilar hem de neden bu kadar yalnizim onun ağirliği var tamı tdıbına 20 kiloluk bir dambil kadar ağırdı kafam uzandim yattim. Öyle ağirdi ki kafam kaldiramiyordum bile telefon caldi annem ariyor kafayi kaldiramadim çok ağirdi napayim sonra mesaj çekmiş. Ama kardeşim yazmiş benjm annem okuma yazma bilmez. 15 dakika uyuyorum rahatsiz ediyorlar en son kapı vuruldu yurt muduru inan abiydi aç kapiyi napiyorsun içerde diye bağirdi masturbasyon cektiğimi sanmasin diye fişek gibi yataktan kalktım kapiyi actim bu gece bursa gezisi var gel digordu israr ediyordu ben de gelmem diyordum. Ben zaten bursaliyim neden gezeyim ki bursayı. Sarhoş sarhoş onu postaladim. Ve yatağa uzandim. Sonra duşundum neden annem aradiğinda fişek gibi açmadim telefonuda inan abi kapyi tiklatinca yerimden uçtum 20 kiloluk kafayla.
Bunun tek nedeni vardı utanmak utanmak anneler her zaman affederdi ama yurt müdürü ben kapiyi açmazsam benim kirli işler çevirdiğimi düşünecekti işte bu yüzden fişeklendim.
Ve satırlarıma son verirken şu mesajı değerli arkadaşlarıma vermek istiyorum. Yalnız insan görünce bi sorun insanları yalnız bırakmayın insnlar size yalnız kalmak istediklerini söylesinler. Çünkü genellikle biz yalnızlar %50 yalniz birakiliriz %50 seçeriz. Haydi selametle.