Sabah beni uyandıran ceren olmuştu. Fufaklarımdan öperek uyandırdı. Aynı şekide karşılık verdim. Tuvalete gidip sabah çişimi yaptım. Furkan dün geceki pozisyonda uyuyor, zütünde pireler uçuşuyordu. O sıra ceren kahvaltılık bir şeyler hazırlayıp çay koymuştu. Yatak ofasına gittiğimde, furkanın beni zütümden gibeceğini anladım. Kan vardı. Ve oda hafif bir şekilde döl kokuyordu. Koku önemli değildi ama kan sorundu, elimle çarşafı alıp cerene gösterdim. Gözümle furkanı işaret edip
(Ben) beni gibecek
(C) inşallah tek seni giber
Gülüştük.

Çarşafı köşeye tıkıştırdım. Furkanıda kahvaltıya kaldırdım.

(Ben) günaydın furkan abi
(F) Gönöydön ömöt

• ağzını gibeyim senin*
(Ben) kahvaltı hazır kalk hadi
(F) tamam geliyorum.

Masaya geçtik ve yemeğe başladık. Sessiz giden kahvaltıyı furkan bozdu

(F) ulan her sabah şöyle kahvaltı ediceksem bende kalabilirsiniz.

O sıra cerene kaçamak bir bakış attım. Utanmıştı. Furkanda anlamış olacak ki sohbeti geçiştirdi.

(F) ne zaman gidiceksiniz?
(Ben) bilmiyorum abi. Ben yurt işini ne yapıcam?
(F) müdürle konuşurum bende kaldığını söylerim. Ya da galip abiye söylerim sen dert etme.
(Ben) büyük adamsın be abi.
(F) eyvallah.

Çaylarımızı içip keyif sigaralarınıda bitirdikten sonra yola koyulduk. Artık ceren benim helalimdi ve bu beni çok mutlu ediyordu.