Karar verdim ki benim hakkında konuştu mu diye cesareti topladım ve okumaya başladım çatır çutur okuyorum o kadar yani utanıyorum bazen gözümü kapatarak aralıktan okuyorum. Bazen aktif oluyordu yazışmalarını izliyordum.Ama hep içimde ya biri görürse yani durumu anlarlarsa korkuyordum ya onun kulağına giderse ve o benimle konuşmayı bırakırsa beni sapık zannederse o yüzden zor bir şey yaparak onunla sadece dost olarak konuşmaya çalıştım okul günü geldi çattı. Tabii zorluyor onu izliyorum derslere bakamıyorum ki bakıyorum haraketlerine gözlerine kırpışına canı sıkılınca elini yanağına koyup beklmesine gözlüğünü çıkartıp temizleyip takmasına yazı yazmasına yemek yemesine içmesine hala içimde dediğim şey aşığım ben ama napıcağım diye planlar kurmaya başlamıştım. Bende aralarındaydım yani bunların bir grubu var bende aralarndaydım benide çağırıyorlardı doğum günlerine ortak arkadaşlarıyla dahada samimi oldum ve onlardan yardım almayı planlıyordum.

Yarın devdıbını anlatırım.
Şuan içim neşeyle doldu gibeyim ya