gurup sahneye çıktıktan sonra bir süre daha masada kaldık, slow başlamışlardı, sonra mfö dür,
aynadır derken klagiblerden bir girdiler, yavaş yavaş tava geldik, kendimizi müziğe kaptırdık..
henüz masada olduğumuz dönem boyunca, bir yandan sürekli kulağımın dibinde bir şeyler
anlatan ceydayı dinliyormuş gibi yapıp, bir yandan da masamızı gözlemlemeye devam ettim..
recep, uğur çok mutlu görünüyorlardı, misafirlerine en iyi şekilde ev sahibi yapmanın verdiği bir
gurur ve bir yanlarında manitaları, bir yan da kafa dengi adamlarla olmanın verdiği huzur
yüzlerinden okuyordu.. hele uğur un o mayışık gülümsemesi var ya, ahaha ulan ne adamdı bunlar
da be..iyi çocuklardı iyi..
ben tam olarak ne konuşulduğunu anlamasam da, fondan gelen elektro, bass ve mekanın
uğultusuna ilaveten bizim masamızda da tatlı bir uğultu var.. herkes bir birine bir şeyler
anlatmaya, anlatılanı almaya çalışıyor, suratlarda hep o aynı dingin gülümseme..lan bana bile bir
an o kadar sıcak ve huzurlu geldi ki ortam, mayışmışlıkla kafamı yan çevirip deminden beri
cıvıldayan ceydaya doğru, içten gülümsemeyle bir bakış attım..
bu ben öyle aniden dönüp gülümseyince biraz afalladı, hoşuna gitti, "ne oldu" gibisinden gülerek
başını sağa sola salladı, buna doğru eğilip şakadan takıldım,
"ne anlatıyon kız sen deminden beri bıcır bıcır bakayım?? * "
"üff duyulmuyor demi doğru düzgün :p"
"bir tek lisede ergenlik sivilceleriyle başının dertte olduğu kısmını duyabildim :p"
"yaa çok fenasın, bir sürü şey söyledim onu mu duydun bi tek * "