1-2 gecelik yokluğumu umursar mıydı? sonradan
düşündüm ki her ne olursa olsun, benim en iyi arkadaşımdı, bilmeyi hak ediyordu.. beni tek
korkutan ise, ebru konusunda duygusala bağlayıp beni vicdan yaptırmaya çalışabilirdi (keza
nilayla olan ilişkisinin üzerinde ebrunun da emeği olduğundan dolayı, artık ona da büyük sempati
duyuyordu). ailemi bir şekilde atlatabilirdim.. hoş telefondan sesimi yalan makinesine sokacak
değiller ya aq..
farkettiyseniz ana problemi görmekten kaçınıyorum... aslında.. problem olduğundan da o kadar
emin değilim.. evet, ebrudan bahsettiğimi anlamışsınızdır sanırım.. acaba ona ne söylemeliyim?
bir cuma gecesi, arkadaşlarıma bir tak demeden, en az 1 geceliğine ortadan kaybolacaktım ve
ebrunun muhtemel mesajlarının en az yarısını cevaplayamayacağım gibi, bir de buluşma
isteklerini de olumsuz yanıtlamak zorunda kalacaktım.. peki..ama işte ne demeliydim ki ona? nasıl
bir bahane uydur malıydım.. dahası, bahane uydurmalı mıydım? belki de sadece gerçeği söyleyip
"arkadaşlarla gidicez öyle" demek yeterli olurdu..hem böylece yalan da söylememiş olurdum..
beyler, ne yalan söyleyeyim, ben bu teklifi, kafam biraz boşalsın, rahatlasın diye kabul etmiştim
ama, inanın daha şimdiden, gidiş, orada geçirilecek günler (ve özellikle geceler) ve dönüş
hakkında kafa yormaya, plan yapmaya başlamıştım bile..
planımızı yaptığımız günün gecesinde, tam tolga da yokken bu konuyu biraz yalnız ve sakin
kafayla düşünürüm diyordum ki ayşegülden umulmadık bir mesaj serisi aldım ve durup dururken,
rahatına bakmak varken kendini bu komplike ve karmaşık durumlara sokan "ben"e lanet ettim..
iyi geceler arkadaşlar, bayılmadan yatayım ben.. yarın gece görüşmek üzere *
takip eden panpalara iyi geceler *
saat 02.00 gibi başlarız bu gece,