(bkz: Part 33)

Artık buna bir dur demenin vaktinin geldiğini anlamıştım. Zaten berna'yıda çok özlemiştim, farklı şehirlede olduğumuzdan kopukluklar yaşanmaya başlamıştı. Ayrı şehirlerde olmuyordu, sürekli tartışmaların, kavgaların ardı arkası kesilmiyordu. Okulu bitiremeyeceğim zaten belliydi, dükkana gidip ali abiyle helalleştim. Herşey için teşekkür ettim. Ancak ev arkadaşlarım ve yeşimin henüz bu durumdan haberi yoktu. Aylardan nisan, güzel bir ilkbahar günüydü. Okula gittik derslere girmeyip kantinde oturup muhabbet ettik, Akşam olmuştu, yeşimi alıp şimdiki ismiyle camlı köşk isimli kafeye zütürdüm. Fıratla cihanı o akşam sınıftakiler halı saha maçına çağırmış, Onlarda oraya gitmişti. Birer tane kahve söyledik muhabbete girdim;

(ben)-yeşim
(y)-söyle canım
(ben)-ben gidiyorum
(y)-nereye?
(ben)-kalamam artık burda, içinde bulunduğumuz duruma baksana
(y)-ne varmış ki durumumuzda okulu mu bırakacaksın
(ben)-bak yeşim, sana daha öncede söyledim benim bir sevgilim var, seninle olamam.
(y)-ama biz birlikte olduk, yanında hep ben varım, sevgilin yokki.
(ben)-senin yanındayken bile aklım orada benim.
(y)-yalan söylüyorsun.
(ben)-bak seni tanıdığımda sigaradan başka birşey içmiyordun. şimdiyse şu haline dön bir baksana
(y)-herşeye razıyım, gitme bırakırım. nasıl istersen öyle biri olurum. Kimsem kalmadı sende biliyorsun. Teyzemlerde kalmaktan bıktım. birlikte eve çıkarız. (üvey babası annesi ölünce sahip çıkmamıştı)
(ben)-hiçbirşeyim yokki yeşim, sıradan öğrenciyiz ikimizde. Üstelik zengin biriside değilim bir gelecek vaat edemem sana.
(y)-olsun, benim bir beklentim yok. (sol gözünden bir yaş süzüldü yanağına)
(ben)-neyse sonra yine konuşalım bunları üzülme.

Ertesi gün fırat ve cihanlada konuştum bu mevzuyu, maddi açıdan zorlanacaklardı ama yinede anlayışla karşıladılar. Canımı sıkmamı sınıftan bir ev arkadaşı bulabileceklerini söyleyip bir nebze olsun içimi rahatlatmış oldular. Bir hafta sonrasında eşyalarımı toparlamıştım ve gitmeye kesin olarak karar kılmıştım. Akşam 9 için biletimi kestirmiş, son günümü geçiriyordum bu şehirde. Yeşim ile telefonda konuştuk ve bu akşam 9'da biletim olduğunu söyledim. Akşam 8'e geliyordu saat, fırat çantamı omuzladı, evden çıktık. Tam yolun ağzına çıkmıştık, yeşim yetişmek için koşmuş olacak ki karşımda nefes nefese duruyordu.

Arkadaşlar bu parttan sonraki part final olacaktır. Final partını okumadan önce, daha önceden girmiş olduğum (bkz: #185412912) nolu entryi okumalısınız.