Lisede son yılımdı o zamanlar... Sınıfımızda Senem diye bir kız vardı. Kahverengi saçlı, beyaz tenli ve kehribar gözleri olan... Dört yıl boyunca sevip de açılamamak nedir bilirsiniz belki de... işte ben o kızı o kadar masum sevdim ki, o kız ile her dakika kardeş gibi konuşur, ama deli gibi de severdim. Aile içi durumumuzun kötüye gittiğini öğrenmişti... Bir gün buluşmak istedi, reddedemedim. Yanına gittiğimde biraz yürüdük, ardından bir banka oturduk sahil kenarında. Ne oldu dediğimde "dertleşmek istersin diye düşündüm. benim de aile sorunlarım vardı, bilirsin." demişti. Biliyordum. Babası o küçükken ölmüştü. Annesi başkasıyla evlenmek istememiş, Senem'e tek başına bakıyor, evini geçindiriyordu. Maddi gelirleri iyiydi, annesi doktordu. Ama babasının ölü olması, onu çok üzüyordu. Yarım saat kadar dertleştik orada beyler. Elimi tuttu, içimi bir heyecan kapladı. Dedi ki "kardeşim, ne olursa olsun senin yanındayım ben" içim yandı kardeşim dediğinde, çünkü ben aşıktım.