(bkz: Part 11)

Aradan birkaç gün geçmişti. ders bitmiş tenefüs vaktiydi, benimse midem ağrıdığından hiç dışarı çıkasım gelmiyordu içimden. Fırat'sa beni dışarı çıkmaya ikna etmeye çalışıyor bir taraftanda o berbat ses tonuyla, serdar ortaç - mesafe şarkısını söylüyordu. Sınıfta bizim dışımızda bir çocuk daha vardı birtek ve bi kulağı bizdeydi belliki.
Çocuk (ç)

(f)-yüreğinden yaralı bizim hikayemiz, kaderimden kalanı silsen de gitmiyor. (şarkıyı söylüyordu)
(ç)-yüreğini gibeyim be kardeşim ya, bu sese ben bile dayanamaz çıkarım sınıftan sen nasıl duruyorsun?
(ben)-ulan fırat harbi sus ya
(f)-kalk bi sigara içelim bari ya
(ben)-iyi yürü tamam amk.

Kapının önüne çıktık sigaralarımızı ateşledik, az önce sınıfta olan çocukta yanımıza geldi bir sigara yaktı.

(ç)-bilader harbi berbat bi sesin var.
(ben)-fırat harbiden sen doğunca kulağına ezan yerine serdar ortaçtan dansözü mü okudular be oğlum.
(f)-başka türlü çıkmıyordun ne yapayım.
(ç)-nerden geliyorsunuz
(ben)-istanbul
(f)-istanbul.
(ç)-bende bursalıyım ismim cihan.
(ben)-memnun oldum.

Cihan ile arkadaşlığımızda o gün orada başlıyordu ve ev arkadaşlarımı bulmaya başladığımı anladım o gün.