yine de bu sinsi yılandan ona yakışan bir kontra bekliyordum, ama öyle sıkıştırıp dövme tarzı
değil, muhtemelen yine böyle önceki hareketi gibi, karı işi, bana fiziksel değil, duygusal anlamda
zarar verecek ve benim kimin yaptığını asla öğrenemeyeceğim bir şey..
gerçi bundan sonra artık dünya patlasa ben serhattan bilirdin ya, orası ayrı..
ebruya durumu anlatmadım, onun yerine ailevi bir problem yaratıp kendimi acındırdım, tam
hatırlamıyorum ama aile büyüklerimizden biri için hasta filan demiştim.. çok yalancı oldum değil
mi beyler.. ebru şefkatli kollarıyla beni teselli edip, üzerime gittiği için defalarca özür dilerken, nilay
ise daha serhatı ilk gördüğü anda durumu anlamıştı..
çocuk sınıfa palyaço gibi suratla girince, ben otomatikman, suçluluk pgibolojisinin de verdiği
refleksle nilaydan tarafa bakmıştım.. onun da hayretle irileşmiş gözleri benim üzerimdeydi zaten..
şaşkınlıkla aralanmış ağzından herhangi bir ses çıkmamasına rağmen ben o an neler demek
istediğini anlayabiliyordum..
sırasından hışımla kalkıp yanıma doğru gelmeye başlamıştı.. ebruya,
"ebru nilay benle konuşmak isterse izin verme ona" dedim,
"nasıl yani? ne?" diyip şaşkın bakakalmıştı ebru, ama dediğimi de anlamıştı,
nilay sıranın başına dikilip, "tsigalko gelir misin iki dakika dışarıya bir şey konuşmam lazım senle"
diye sinirli sinirli çemkirince ebrudan hiç beklemediği bir tepki aldı,
"hayır, gelemez."
bir anlığına dağılsa da nilay kendini toparlamayı bildi,
"ee..şey, ben ona sordum yalnız ebrucum?" dedi imalı bir ses tonuyla, bunun üzerine bizim kız
daha da ukalalaşarak,