Ve dediğim gibi de olmuştu. Ece ilerleyen zamanlarda sürekli benim yanıma gelip gitmeye başladı. Sürekli yanımda bitiyordu artık alışmıştım ama ilk günkü gibi ona sadece kaşar gözüyle bakıyordum ve benim için gelip geçiciydi.

Zamanla bana daha değişik davranmaya başladı. Sürekli bir şeyler yapmak istiyordu benimle. Bense genelde dışarı çıkıp sahilde yürüyüp zeusumla oynuyordum. Benim için hayat Zeustu bir insana ailesi dışımda sadık olacak tek bir şey var oda köpeğidir bana göre.

Her neyse bir ara ece ile otururken bana öyle bir şey dediki kendimi gülmekten alıkoyamadım.

- Ben seni o kadar çok yere davet ediyorum. Seni ortamımdaki herkesle tanıştırmaya çalışıyorum sen ise ben çağırdığımda bana köpeğini tercih ediyorsun. Gözünde köpeğin benden daha değerli inanamıyorum sana ya dedi.

+ anlamsız boşca baktım yüzüne. Dediklerini beynimin sindirmesi uzun sürmüştü. Ama köpeği kıskandığını anlayınca gülmekten alıkoyamadım kendimi.

- güldüğümü görünce. Hep böylesin etrafındaki insanları kırdığını farketmiyorsun bile senden nefret ediyorum dedi. Sonra masadan kalkıp gitti.

Ben gitmesini değilde ilk defa hesabın bana kitlenmesine kızdım sadece. Neyse hesabı ödeyip kalktım. Okulda herkesin tavrı değişmişti bana karşı. Eski umursamaz kendi halinde ki tipten bir anda neşeli halime geri dönmüştüm.

Ben gelip geçici olduğunu bildiğim için anı yaşamayı tercih ediyordum herkesle iyi geçinip işime bakıyordum. Tek sıkıntı sınıftaki irem kaşarıydı. iş atıyordu ama cesaret edemedim. ilk severim olucaktı elimi gibmekten ve işemek dışında Alaaddinin bir halta yaradığı yoktu.

Kendime güvenim yerine geri geliyordu. Derslerdeki performansım artmaya başladı. Otuz bir çekmeyi niye bıraktım bilmiyorum ama içimden gelmiyordu. Daha çok sürekli iremi gibmek istiyordum ciddi ciddi.

Bir ay olmuştu nerdeyse ve ben sosyalleşmeye başlamış ve derslerime daha çok önem vermeye başlamıştım. Tabi bilgisayar alışkanlıklarını sosyal medya alışkanlıklarımı bırakmak kolay olmuyordu orası ayrı.