şimdi zaman, tanışılmayanlarla tanışma, konuşulmayanlarla konuşma, konuşulmayanları
konuşma zamanıydı... duvarlarımı yıkmış, acıların çocuğu, yalnız adam, gizemli çocuk
modlarından sıyrılmıştım.
gördüğünüz gibi kendi kendimi gaza getirmekte de son derece ustaydım *
http://fizy.com/tr#s/1aiv72
pazar günü öğlenden itibaren az çok muhabbetimin olduğu adamlar yurda akmaya başlamıştı, ilk
haftayı asmayacağımı bilen tolga da benle aynı kararı almış ve "abi gerekirse ilk hafta gene
gitmez, burada kendimiz takılırız" demişti. olabilir tabi, hazır kafalar rahatken şehri daha da iyi
keşfetmeye vaktimiz olabilirdi.
tolga geldi, sıcak bir selamlaşma, sonra da içimden zaten "der" diye geçirdiğim sözleri söyledi,
"hacı senin boyun mu uzadı? yoksa saçlardan mı? * "
"attık galiba bir kaç santim, o kadar farkediliyor mu lan? * "
"kanka valla, bilmiyorum belki de saçlardan dolayı öyle gözüküyor gibi olabilir ama senin tipin
baya değişmiş lan, yanmışın filan * "
"olm ne değişmesi aq, adamı hasta etmesene... kötü mü olmuş lan yoksa?"
"yok lan ne kötü olcak, adam olmuşun işte * "
allah allah..o kadar değiştim mi lan?
bir düşünelim, geçen sene başı, saçlarım tenten modeli, genelde sakalsız geziyorum, beyaz
tenliyim, vücudum biraz daha küçük hacimli, yüzüm daha çocuksu,
şimdi ise, yaz boyu oradan oraya gezip durmam ve öğlen güneşi dahil günün her vaktinde uv
ışınlarıyla muhatap olmaktan ötürü neredeyse kahverengileşmiş bir ten, (özellikle yüzüm çok