birazdan opel in içinde baba oğul yalnız kalacağız.. yarım saatlik, bol tavsiyeli ve telkinli bir
yolculuğun ardından bursa garaja varacağız..
sonra bavullarımı yükleneceğiz beraberce, otobüse attıktan sonra son bir beş dakika daha son
duygularımızı ve düşüncelerimizi paylaşacağız babamla, ve nihayetin o bana
"varınca ara oğlum" diyecek ben de ona,
"tamam babam, hadi, görüşürüz, baskın yaparım belki * " diyeceğim.
çok değil, 15 dakika sonra bir cumartesi akşamı, kızıllaşmış havanın ve yol boyunca sıralı
ağaçlar, tabelaların eşliğinde, artık o iyiden iyiye tanıdık olmuş olan yolda, kulağımda müzik,
gözüm batmak üzere olan güneşte, egeye doğru yol alıyor olacağım..
geliyorum mavi şehir.. beni özledin mi?..
gece yarısı yurda vardım,
odamız aynı gene,
tolga henüz gelmemiş,
yorucu bir eşya yerleştirme seansının ardından şöyle ufaktan bir yurdu turluyorum,
daha kimseler yok, kaşarlanmış üst sınıflar zaten 1 hafta geç geliyorlar, aslında ben de geç
gelebilirdim, ama o ayrılık havasını uzatmak istemedim, e orada 1 hafta fazladan da kalsam, 10
gün de kalsam, yine de kaçınılmaz olanla yüzleşmeyecek miyim? zaten o bir hafta da gideceğim
günü düşünmekten mundar olurdu..ben de acıyı kısa kesmek istedim.
kimseler olmayın tv izleyen murat abinin yanına inip, beni imrendirecek derecede saf ve samimi
muhabbetine ortak oldum. ne güzel insanlar.. egenin yerlisini hep sevmişimdir zaten.. napcez
gali? netcez gali? *