dönem selam verme, ondan sonra naber bilmem ne..sıradan ve teklifsiz cevaplarla geçiştirdim
gitti.
tolgayla konuşuyoruz arada, zaten adam okul çevremdeki tek düzgün insan diyebilirim, o da
olmasa kocaa ünide oturup iki çift laf çevirecek delikanlı adam yok..
http://fizy.com/tr#s/1ai7bu
nihayetinde zaman geçti, malum gün, ayrılık vakti geldi.
annemle anneannemin beni geçirirken yine ağladığını söylememe gerek var mıydı bilmiyorum,
babam "akıllı ol olur mu aslan oğlum" deyip beni kucaklayışı, kardeşimin, daha gitmemişken "sen
şimdi ne zaman bi daha döncen abi?" diye sorması..ah aq..gene kopuyoruz o sıcak yuvadan,
gene kaosun kucağına oturmaya gidiyoruz..beni dünyada koşulsuz ve çıkarsızca seven yegane
insanları, sistem uğruna, göz göre göre ardımda bırakıp bir kez daha ne idüğü belirsiz karakterler
kervanına müdahil oluyorum..
odamı, evimi ve içindekileri özleyeceğim..
bp kamyonumla da vedalaşıyorum gitmeden önce..yatağımla..minyatür basket toplarımla..hala
dirseğimin izlerini taşıyan masamla..
evimle ve onu değerli kılan insanlarıyla vedalaşıyorum,
kapı önünde bekleşip bana ağlar-güler gözlerle el sallayan ev halkına ben de gülümseyerek el
sallıyorum, yolcudur abbas.