GÜNÜMÜZ

Karşılık vermeyecektim ve yediğim dayağa razı olacaktım. Babama saldırırken dersimi almıştım zaten. Boş yere kendimi riske atmayacaktım. Kapıyı açtılar ve gelmeye başladılar. Daha sonra tahmin edersiniz ki dövmeye başladılar. içimdeki güç resmen yalvarıyordu "saldır" diye ama bu sefer onları dinlemeyecektim. Arkadan bir kızın sesi geldi:

Kü-"Ne yapıyorsunuz siz?" Bu Kübra'ydı. Biri ona doğru silahını doğrulttu ve ateş etti. O anda nasıl "VAHŞET" diye bağırıp önüne atlayıp omuzumdan mermiyi yediğimi hatırlamıyorum.

Kü-"Abi bu gözler de ne?"

b-"Burada birazdan vahşet çıkacak. Hemen buradan çık"

Kü-"Onları öldürme suçun artar yapma abi." yalvarır sözlerle söylüyordu bunları.

b-"Çabuk git" derken biri tekrar ateş etti ama bu sefer ayağıma. Yere düştüm ama hemen atladım adamın üzerine. Kardeşim arkamdan izliyordu ama yapacak bişey yoktu. Yoksa o da ölecekti. Birinin Kübra'ya yaklaştığını gördüm ve hemen yaklaşan kişiye atlayıp kafasını ezdim. Silah çekenlere doğru koştum. Ateş ediyorlardı ama ayağım yaralı olsa bile mermileri sıyırabiliyordum. Kübra'ya hedef alınanları da bilerek yiyordum. Yaklaşık 1 dakika sonra ortalık kan gölüne döndü. Kübra ise şok olmuş bir biçimde izliyordu. Yanına yaklaştım ama o benden uzaklaştı.

b-"Sana anlatmam gereken şeyler var. Bu göz neden böyle oldu bilmiyorum ama bunun cevabını bulmam lazım. Bunu da hapishanede yapamam. ilk cinayetim beni az daha öldüreceklerken oldu. Patronun adamlarından dayak yiyordum. ikinci cinayetim ise o kayıtlarda gördüğün çocuğu öldüreceklerinden oldu ki şu anda o da benim yanımda. Senden sadece bana güvenmeni istiyorum. Ve babama da dikkat et. Babam da benimle aynı özelliğe sahip. Ne zaman o kelimeyi kullansam öfkem beni ele geçiriyor. Kullanmayınca da kullanmam için zorluyor. Tam yediğim dayağa razı olacakken sana silah sıktılar. Zaten bu da onların sonu oldu."

K-"Pe peki hiç vicdan azabı çekmiyor musun? Nasıl bu kadar gözün dönebiliyor? Nasıl bu kadar vurdumduymaz olabiliyorsun?" Bu sözlerini sinirli bir tonda söylemişti.

b-"Ben de nedenini bilmiyorum. Normalde ağlamam lazım bağırarak. Ama içimdeki güç engel oluyor. Ve bunun cevabını bulmam lazım. Benim kaçtığımı söylersin polislere. Sana da sorun çıkmasın."

K-"Tamam ama cevapları bulunca adaletle yüzleşeceğine söz ver."

b-"Söz veriyorum." dedim ve çıktım. Zaten Selim hazırlamış ortamı. Herkes yerde.

b-"Öldürmedin değil mi?"

S-"Kılıcın keskin olmayan ucuyla vurdum yani baygınlar." Etrafı yara bere içindeydi. Daha sonra ben içimde kalan kurşunları hala vahşet etkisindeyken elimi sokup çıkardım.

b-"Bildiğin bir doktor var mı? Biliyorsun artık kanun kaçağıyız." dedim.

S-"Bir tane var. Ama veteriner. Seninle ilgilenebilir mi bilmiyorum" dedi.

b-"ikimizle de ilgilenecek ve zaten benim bu halde hayvandan bir farkım yok. Sorun olacağını zannetmiyorum" dedim. Selim gülmeye başladı.

S-"Araba hazır. Düz kontakla gidebiliriz."

b-" O zaman hadi gidelim" dedim ve yolculuğa başladık.