3 AY SONRA

Artık çevreye alışmıştım. Yakup amca kahvehaneye gelme sıklığını azaltmıştı. Vaktinin çoğunu hastanede geçiriyordu. Sürekli kalbinde rahatsızlık çıkıyordu. Artık hastanede yatıyordu. Ben ise kahvehaneden gelen paranın neredeyse hepsini hastane masraflarına, ilaçlara veriyordum. Kazandığım para sadece karnımı doyurmaya ve faturaları ödemeye yetiyordu. Kıyafet falan almama gerek yok zaten. Her iş çıkışında yanına uğruyordum. Kendisinin gitgide öldüğünü hissediyordum. Böyle şeyler hissetmeyi sevmiyordum. En son gözüm 2 ay önce dönmüştü. Ondan sonra daha olmadı. Herhalde Yakup amca sayesindeydi. Sitresden sonra belkide böyle oluyordu. Şimdi pek stresim yok. Karnım tok. Bu da bana yetiyordu.

Öğle vakitleriydi. Telefon geldi. Arayan Yakup amcaydı. Telefonu açtım. (Doktor D olsun.)

D-"Hemen gelmeniz lazım. Yakup beyin durumu iyi değil." dediği anda dükkandakileri dışarı saldım ve hemen dükkanı kilitleyip koştum. Nasıl koştum hatırlamıyorum. Tam o anda bir çocuk ile çarpıştım. Yüzüne bile bakmadan gittim. O da arkamdan koşuyordu. Hissediyordum. Ama umursamıyordum. Hastaneye vardım. Yakup abi zar zor nefes alıyordu. Hemen bana eliyle yaklaş işareti yaptı. Yanına gittim.

Y-"Oğlum. Benim sana söyleyeceğim şeyler var."

b-"Lütfen kendini yorma Yakup amca."

Y-"Hayır hayır söylemem lazım. Sen de anladın zaten. Ölüyorum. Bu geceye sağ çıkabileceğimi sanmıyorum."Gözyaşları içinde ben

b-"Lütfen böyle söyleme."

Y-"Her şeyin bir sonu vardır oğlum. Benim sonum da buradaymış. Sana söylemek istediklerim var dikkatli dinle. Kitaplığımın arkasında bir sandık var. Oğullarımın benden alamadığı tek şeyler. Onlara senin sahip çıkmanı istiyorum. Bunları saklamanı istiyorum. Ben öldüğümde çocuklarım dükkan için geleceklerdir. Bütün mirasımı sana bırakıyorum. Onlara sakın verme. Eğer dükkan sende kalırsa içinde kasetler var çocuklarım için hazırladığım. Onlara izlet. Sen de yanlarında ol izlerken. Daha sonra ne yaparlarsa yapsınlar. Bana gitmeden önce bana bir kez olsun baba demeni istiyorum. Senin de söylemek istediğin varsa söyle. Bunlar duyacağım son şeyler" dedi ama ben hıçkırarak ağlamaya başladım. Birilerini öldürdüğümde bu kadar üzülmemiştim.

b-"Söyleyecek çok şeyim var ama tek cümleye sığdırabilirim. Herşey için teşekkürler ve elveda baba." Yakup baba gülümsedi ve hayata gözlerini yumdu...

Edit: Beyler ben 1-2 saat yokum. Rez alın devam edecek. Ve size soru: Sizce hikaye bu hızda iyi mi gidiyor yoksa yavaşlayayım mı?