Uyandığımda her yer kan içerisindeydi. Tavana doğru bakıyordum. Yukarıdan kırmızı bir sıvı damlıyordu. Biraz ayıldıktan sonra kalktım ve korkunç bir şeydi. Beni döven 2 adamın bağırsakları dışarı çıkmıştı. Ne olduğunu anlamamıştım. Patron ise kenarda saklanıyordu. Yanına gittim ve:

b-“Ne oldu burada?” diye sordum.

P-“Defol git yanımdan. Kolumun birini aldın yetmez mi?” dedi ve sahiden de kolunun biri yoktu. Neler olmuştu? Ben bunları yapmış olamazdım. Birden içimde bir dürtü uyandı. Durmadan bana

bi-“Öldür onu Öldür onu Öldür onu Öldür onu Öldür onu Öldür onu... ”Neredeyse kafam çatlayacaktı. Yere eğilip kafamı tuttum.

P-“Hayır yapma” Birden saplanma gibi bir ses geldi. Kafamdaki ses kesilmişti. Kafamı kaldırıp baktığımda masa ayağının tam kalbine saplanmış olduğunu gördüm. Ben de bir elimle masa ayağını tutuyordum. Patron ölmüştü. Ve hiçbir korku heyecan dahi hissetmiyordum. Sanki öldürmek normal bişeydi benim için. Normalde çığlık atıp ağlamam lazımdı. Ama bağırsakları görmeme rağmen hiçbirşey hissetmiyordum. Daha sonra polisler gelmeden kanıtları yok etmek aklıma geldi. Sanki bunu daha önceden yapmışım gibi kanıtları tek tek temizlemeye başladım. Masa ayağını temizledim, Patronun koludaki kıyafeti çıkarttım. Parmak izim olabilirdi. Bağırsakları aldım ve kenarda bulduğum bıçakla aşırı ince bir şekilde doğradım. Garip olan tarafı bana mantıklı geliyordu. Daha sonra diğer kanıtları da yok ettikten sonra bağırsakları bir poşete alıp arka kapıdan çıktım ve kimsenin görmediğine emin oldum. Zaten patron beni çağırırken kimse görmemişti. Emindim buna. Eğer görselerdi onları da öldürürdüm diye geçirdim aklımdan. Poşeti inşaattan en az 2 km uzaktaki ağaca gömdüm ve geri çalışmaya döndüm. Sanki hiçbir şey olmamış gibi çalışmaya devam ediyordum.