15 YIL ÖNCE
15 yaşındaydım. (Şu anki yaş 30) Evde bilgisayar başında oturmuş film izliyordum. Kız kardeşim arkada bebekleriyle oynuyordu. Babam birden odaya girdi ve “Eşyalarını hazırla” dedi. Çok şaşırmıştım. Normalde babam odama hiç girmezdi. Sadece “birşey lazım mı “ demek için girerdi o da kapının ucundan. Bende “yok baba saolasın birşeye ihtiyacım yok” derdim. Bu sefer babam çok farklıydı. Herhalde tatile çıkacaz diye düşündüm ve hazırlanmaya başladım.(Kız kardeşimin adı Kübra o zamanlar yaşı ise 11 di. Onun için kü diyeceğim)
kü-“Abi nereye gideceksin” babam başımızda dikiliyordu.

b-“Bilmiyorum babama sor.” dedim.

Ba-“Kızım sen oyuncağınla ilgilen” dedi babam çok sakin bir ses tonuyla. Bana dönerek “Acele et” dedi ses tonunu yükselterek. Bavulumu hazırladım. Daha sonra annem geldi odaya.

A-“Hala hazırlanmadı mı bu?”

b-“Anne hazırım da bu soğukluk neden?” dedim.

Ba-“Çünkü zamanı geldi” dedi babam.

b-“Neyin zamanı?”

Ba-“Evden ayrılmanın zamanı geldi.”

b-“Neden ki ne yaptım ben? Ayrıca lisem var Fen lisesinde okuyorum yapmayın” dedim.

A-“Bizi alakadar etmez hadi çık dışarı” dedi.

b-“Hayır çıkmam” dedim. Babam ensemden tuttu ve dışarı attı. Bavulumu da üstüme fırlattı. Ordan kız kardeşim ağlıyordu “Abiii” diye. Ben de kapıda ağlıyordum.

b-“Anne baba içeri alın beni ne yaptım ben size” diye. Ama kapıyı açmıyorlardı. Ben de bavulumu aldım ve 15 yıl boyunca sağda solda çalıştım. Başıma gelmeyen kalmadı. Hiçbir iş kabiliyetim yoktu. Bütün işlerden atılmıştım. En sonunda bu işi bulmuştum. inşaat tamamlanınca buradan da atılacaktım.