/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
  1. 101.
    +3
    Yatsı okunmaya başlamıştı hemen namaza durduk evden abdestli çıkmıştık zaten namaz kılarken sürekli başım düşüyor gözüm kapanıyor sureleri unutuyordum bir şekilde namazı bitirdim hemen oturduk sofra sinisinin başına hoca bir rahle koydu önüne be bir kitap çıkarttı bunun ne kitabı olduğunu sorduğumda peganlara ait eski bir eser dedi. Sorgulamadım peki dedim okumaya başladı bir çağrı gibiydi bilmediğim bir dilde okuyordu hoca ardından mumları yaktık 5 dakika sonra hoca okumaya devam ederken tüm mumlar teker teker sönmeye başladı kafamı kaldırdığımda etrafta müthiş bir sis ve soğuk hakimdi sisin arkasına saklanmış gölgeler hızla haraket ediyordu farkındaydım. Sesler çoğalmaya başladı mumlardan en sonuncusu söndüğünde ortadaki mum yaklaşık 2 metreye kadar yükseldi çok korkmuştum o an ve ateşin içinden bir ses yükseldi eyy çamur artık sonun geldi hoca senin kemiklerinle kendime kürdan yapıcam ruhunu ise evlatlarım kemiricek kıyamete kadar artık bizimsiniz diyerek iğrenç bir kahkaha atmaya başladı fakat ben çoktan kalbimin atışlarını kulağımla duyar olmuştum çok korkmuştum her yerim kaskatı kesilmişti hoca bana sakın kafanı kaldırma dedi sessizce başımı öne eğdim hoca okumaya devam etti arkamda birşeyler vardı ayak seslerini duyuyor yaprakların çatırtısından anlıyordum omzuma bir el dokundu o sırada bir an da vücudumdan ruhumun çekildiğini hisseder olmuştum.
    ···
   tümünü göster