Ertesi gün gözlerim Sudeyi arıyordu. Sınıfını biliyordum ama hemende gitmek istemiyordum. Fazla sululuk yapmamalıydım ama ilk tenefüs gelmeyince kalbim artık beynimin yerini almış komut veriyor ve ben buna uyuyordum. Sınıfına gittim ve ordaydı.O da beni gördü yanıma geldi. Gözlerini yine kaçırmıyor korkmuyordu oda istiyordu mutlu olmak oda istiyordu yaralarının kapanmasını hafiflemesini. Artık hergünümü onla geçiriyor. Eğleniyorduk.Sudeyle vakit geçirmem annemin acsını unutturuyor hafifletiyordu. Onunla hergeçen gün yakınlaşıyor bağlanıyorduk. Taha ve Mehmetle fazla vakit geçirmiyor ama yinede konusuyorduk. ikiside beni öyle görmekten mutlu oluyor seviniyorlardı. Artık Sudeye o meşhur soruyu sorma vaktim gelmişti.Ama bunu basit bir şekile yapmak beni sıradanlaştırırdı. Aklımda birşet gelmişti ama Taha ve Mehmeti ikna etmem gerekiyordu.