Bu döngüyü kırmanın tek yolu başkasında yatıyordu. Neredeyse 1 aydır hergünüm aynı geçiyordu.Ama önceden dediğim gibi farkındalığım her zaman çoktu.Son 2 haftadır Sude adında bir kız beni izliyor sanki içten içe üzülüyor gibiydi. Sude başka bir sınıfta alımlı güzel bir kızdı hatta bana fazla gelecek bir güzelliği vardı.Ama o aklıma her geldiğinde annemin ardından ne düşünüyorum lan ben diye kendimi ondan uzaklaştırmaya başlıyordum. Babam halam kardeşim duruma sanki alışmıştı. Artık onlar gülebiliyor. Yemekleri doya doya yiyebliyor. Eğlenebiliyorlardı.Halam gelip arada banada hayatın devam ettiği annemin beni boyle gormek istemeyeceğini söylüyordu. Haklı olabilirdi.Ama bu benim günlük rutinimi bozacağım anldıbına gelmıyor. Bunu bozacak kişinin artık kesinlikle Sude olduğuna emindim.Ki öyle oldu. Sude 3.hafta okula girerken beni bahçede yakalayıp okul çıkışı konusmak ıstediğini söyledi.Hem istemiyor hemde istiyordum konuşmayı.O yüzden bir konuşmanın hiçbir zararı olacağını düşünmemiştim. Kabul ettim.