Ertesi gün annemin camında yaşarken o cihaz sesinde bir aksama oldu. Aksama her geçen dakıka çoğalıyor.Her geçen dakika annem gidiyordu. Doktorlara bağırıyorum yırtınıyorum ama olmuyor kurtaramıyorlar tutamıyoruz annemi gidiyor.En sonunda bütün herşeyi bıraktı annem. Durdu o cihaz. Gözlerim annemde, doktorlarda ve babamda. Babam yerde ağlıyor.Ben ayakta ölüyorum.Ölüm saati 13:07.Gitmişti annem.O şokla o acıyla attım kendimi hsataneden kardeşimin yanına gittim. Halam vardı yanında. Gittim kardeşimle oynadım bi süre. Anne demesiyle herşeyi anladım işte. Benim engelli küçük kardeşim annesini soruyor ben birşey diyemiyorum.Ona annemizin gittiğini nasıl söylebilirdim ? Söylemezdim yapamazdım... 1 haftanın nasıl geçtiğini hiç bilmiyordum. Cenaze ziyaretler kötü samimiyetsiz insanlar herşeyiyle 1 hafta annemsiz 1 asır gibiydi.Ben Babam ve Kardeşimdik artık. Anne oğul yoktu karı koca yoktu, baba oğul abi kardeş vardı sadece