18/02/2001

Uyandım. Üzerimi değiştirip kahvaltıya indim. Babannemin yasını tuttuğumuzdan, evde televizyon vb. Şeyler açmıyorduk. Kahvaltıyı yapıp masayı toparladım. Odama çıktım, sahafın verdiği kitabı inceledim ve kağıda çizdiğim sembollerin anlamlarına bakmaya başladım. Çok tuhaftı ve çok korkuyordum. Dün gece yazdığım kağıdı aldım, kitaplarla beraber çantama attıktan sonra köyü araştırmaya başladım. izmir'in bir köyünde oturuyorduk. Rüyamda gördüğüm köy, Ağrı'daydı. Nasıl gidecektim? Ne yapacaktım? Babamlara ne diyecektim?
Üstü kapalı anlatmaya karar verdim. Akşam yemeğinde babama yüzeysel şekilde anlattım. Neresi orası dedi, Ağrı'da bir köy, Ballıbostan köyü dedim. Der demez dedem bana bağırmaya başladı. Gidemezsin, edemezsin diye. Babam da işkillenmiş olacak ki, gidelim dedi. Üzerimizdeki kasvet dağılır. Yemeği yedik, masayı toparladım. Bulaşıkları yıkayacakken suların kesildiğini fark ettim. Tam çıkıyordum ki akmaya başladı, yanına varınca yine kesildi. Tabak çanaklar yere düşmeye başladı. Lan dedim yeter artık. Korkudan ölecektim, babam geldi ve bir anda gördüğüm her şey kayboldu. Şizofren olduğumu düşünmeye başladım içten içe, öğrenmenin tek yolu o köye gitmekti. Gece babamlarla tüm hazırlıkları yaptık, yarın erkenden yola koyulacaktık.

Uyudum.

Köye gidiyoruz, dedem ölüyor. Silindi.
Yoldayız, yağmur yerine kanlar yağıyor. Silindi. Bir kadın, büyü yapıyor. Silindi.
Bir kadın, doğuruyor. Silindi. Geliyorlar, boğuluyorum. Silindi.

Uyandım. Her gece kabus görmekten uyku düzenim kalmamıştı. Çıldırmanın eşiğindeydim. Ta ki,
Fısıldayana kadar...