nerede kaldım bilmiyorum. hikayemin neresinde kaldım bilmiyorum.
hikayemin neresinde olduğumdan da çok emin değilim sanki hali hazırda zaten.
geri dönüp okuyabilirdim ama yapmadım. içimden de gelmedi zaten. bu okuyana ayıp etmiş gibi his doğursa da onu da sallamadım. çünkü bu benim hikayem. yazılmasının sebebi okunsun için değil. sadece yazılsın diye.
yazılsın diye yaşanan şeyler var sanki, öyle geliyo bazen. yazıyorum ara ara hala. yazarken kaybediyorum kendimi hatta satırların arasında. anılar canlanırken tekrar buluyorum kafamda kendimi. daha az konuşuyorum. daha az içiyorum. daha az yaşıyorum. ama daha çok yazıyorum.
yazdıklarımın çoğu kendime saklı şeyler. hatta bazılarını yazıldığının ertesinde siliyorum.
kırık dökük hikayelerde yaşatmak da ilginç oluyo yalan değil.
sövdüğüm yazılar daha güzel geliyo yazarken. üslup derdi yok zaten. gibtir ediyorum yazrken heralde ondan yazıyorum. arabesk yazıyorum utanmadan. yazdıkça devamı geliyo. başını unutuyorum herşeyin. unutmak sadece kötü şeylerde olmuyo. iyi şeyleri de unutturuyo zaman.