Daha sonra kutayla ve ahmetle beraber sırama dönmüştüm. Burağı da memenin de içinde olduğu bir grup tuvalete zütürmüştü galiba. Bende dahil herkes şok içindeydi. Ahmetle kutayda az çok pgibolojimin halini bildiklerinden birşey demediler. Deryaysa yanımda oturuyordu. Gözlerinden biraz korktuğu anlaşılıyordu ama birşey demedi o da. Önce çantasından peçete falan çıkardı ellerimi yüzümü gözümü sildi. Sonrada hiçbirşey demeden sessizce sarıldı durdu öyle. Bu sarılma çok rahatlatmıştı beni. Yavaş yavaş kendime geliyordum. Ve kendime geldikçe yarra yiyeceğimi anlamaya başlamıştım. Bu olay başıma büyük dertler açabilirdi hatta okuldan dahi atılabilirdim. Ben bunları düşünürken nefesim de normale dönmeye başlamıştı ki derya - iyi misin biraz daha? - diye sordu. Evet anlamında başımı salladım.