"haklısın" dedim.. aynı ciciş modda..e bu güzel ve romantik anları bozmamak gerekirdi..
başı omzumda, eli elimde, yüzümde, bana tamamen bağlı, her koşulda yanımda olmaya ve beni
her türlü kabul etmeye hazır görünen ebruyu incelemeye başladım..
gerçekten sevgiye layık bir kızdı... artı, cesurdu da..bir şekilde hem yaşadıklarını kalbine
gömecek, hem de onları gerektiğinde oradan geri çıkaracak gücü kendinde bulabilmişti..
birlikte geçirdiğimiz her saniye, ona daha önce ne kadar büyük bir haksızlık yaptığımı daha iyi
anlıyor, içten içe daha da büyük bir şefkat dalgasıyla, sanki bozduğum bir şeyleri tamir ederek,
kendimi, kendime affettirmeye çalışarak ona daha da fazla yaklaşıyordum.
aşk, hoşlantı, arkadaşlık, dostluk.. bunlar güzel kavramlar.. içleri dolu dolu..ama bizim ebru ile
aramızdaki bambaşka bir şey beyler.. hani abes kaçacağını bilmesem, baba kız, abi kardeş ilişkisi
gibi diyeceğim...
yani demek istediğim şu, evet, aramızda elbette bir cinsel çekim var, ama benim ona karşı olan
duygularım, sevgi ya da aşktan ziyade, şefkat... tam olarak bu.
70-80 yaşına gelmiş, ama hala el ele yürüyen, diz dize oturan tonton nineleri, dedeleri düşünün...
sizce onların arasında olan şey aşk mı? e herhangi bir cinsel beklenti de kalmamış?
o zaman?
işte o zaman, o duygunun adı şefkat beyler.. hani, bizim şu "kırkından sonra azacak olan, am
peşindeki yeni nesil"imizin asla ama asla tadamayacağını düşündüğüm duygu.
çünkü bizim neslimiz, 60 ın bile hala botoks yaptıran kadınlar ve 70 ine gelmesine rağmen kızı,
torunu yaşında genç kızlara göz koyan maymun iştahlı, teneşir paklayasıca adamlardan ibaret
olacak..
izdivaç programları da cabası..
ve işte biz, daha doğrusu ben, ebruya karşı, ancak yaşlı bir amcacağızın, tonton bir nineye
besleyeceği türden bir sevgi besliyordum.
ebruyu seviyorum beyler..