ağlak ses tonunu
mimikleriyle destekledi..
ben ifadesiz bir yüzle,
"tuvalet ne tarafta?" diye sordum.. gidip asılıcam, yoksa o gece uyutmaz beni o taşak ağrısı..
gösterdi, "duş da alabilirsin istersen? havlu vereyim?" diye, yardımsever ev sahibesi modunda
sordu..
olur tabi, alırım.. parayı da çıkarken komidinin yanına bırakıver..
ulan gibmeye geldiğim evde, kendimi gibilmiş gibi hissediyordum be resmen..eve eskort
çağırırsınız ya, aha aynı o durum... resmen gibildim, şimdi o postaların üzerine bir de duş alıcam,
ayşen de ücretimi verecek, defolup gidicem... aynen böyle hissediyorum..
sinirim yeni yeni gelmeye başlamıştı.. beynim normale anca dönüyordu..
canım istemeye istemeye attırıp duş aldım..
kapıya havlu getirdi, kapının arkasından uzatıyor..
ulan senin ben dıbına koyayım, daha yarım saat önce ikimizde neredeyse çırılçıplakken altımda
inleyen sen değil miydin? şimdi güya utangaçlık taslıyor...
iyice sinir oldu, banyonun içinde kendi kendime homurdanıyorum...
hızlıca kurulandım, giyindim çıktım,
odasına gitmedim, direkt koridora çıktım, bu gördü aralıktan,
"nereye?"
"e..gidiyim ben.." amın evladı daha oturacak yüz mü bıraktın.. yanıma geldi, "bir şey unutmadın
demi içerde?"
"yok..yok.."
ben öyle bozuk bozuk tavırlara girince, tekrar,
"tsigalko gerçekten üzgünüm..bu kadar bile ol... yani..ya.." gene ağlamaya başlayacakmış
havasına girdi,
kadınlar için en kestirme kaçış yolu
"tamam sorun değil" deyip geçiştirdim duygusuzca.. ceketimi askılıktan alıp sırtıma geçirdim,
dönüp ardıma bile bakmadan kapıyı açıp daireden çıktım, arkamdan,
"tamam, görüşürüz" dedi çegingen bir sesle..
nah görüşürüz..
nah..
tepki bile vermeksizin, merdivenleri kullanarak katları indim ve gecenin bilmem kaçı, sabaha karşı
kendimi sokağa attım...