(bkz: Part 20)

Ertesi sabah telefonun sesiyle uyandım arayan berna idi, telefonu açtım;

-efendim
-günaydın kaç gibi gideceğiz
-randevu saat 2'de ama biraz vakit geçirelim dersen 1 saat sonra alabilirim seni
-iyi olur thefucking
-Pekala bir saat sonra kapıdan alırım seni
-anlaştık.

Telefonu kapattıktan sonra duşa girip hazırlandım. içim parçalanıyordu ama bugün dik durmam gerekiyordu. En azından bernaya destek olmak, korkusunu bir nebze olsun azaltmak için.
Bir saat sonra bernaların evinin önündeydim. Arabaya bindi ve günaydın dedi, somurtmuş bir surat ifadesiyle. Günaydın diyerek yanıtladım.

Kahvaltı yapmak için bir cafeye geçtik. Kahvaltımızı yaparken yanda, bir aile oturuyordu. Tahmini 3-4 yaşlarda emeklemekten yürümeye yeni terfi etmiş bir çocukları vardı yanlarında. Çocuk ortada geziyor düşüyor kalkıyor kendince eğleniyordu. Kendimi onu izlerken buldum. Bana bakıp güldü ufaklık, sonrasında yanıma doğru geldi elimi tuttu "abbii abbiii" gibi birşeyler söylüyordu.. tahminen annesi olduğunu düşündüğüm bayan oğlum gel rahatsız etme abinleri dedi, Tebessüm ederek sorun değil abla dedim tutup boş olan sandalyeye oturttum çocuğu. Biraz huysuzda birşeydi oturmak istemiyordu pek. Berna yüzüme bakıp, "bilerek mi yapıyorsun dedi" Cevap vermedim.

Bir süre çocukla ilgilenip oynadıktan sonra, aslında onunla oynarken kendim ondan daha çok eğlendiğimi fark ettim. ismin ne bakayım senin diye sordum, önce cevap vermedi. ikinci kez sordum gülerek. umut dedi. yüzüm düşmüştü o anda.