(bkz: Part 19)

Yıkım olmuştu o an benim için. Ağlamak istedim, bağırmak yakmak yıkmak istedim herşeyi. Ancak yapabileceğim birşey yoktu. Dolmuş gözlerle kalktım ayağa güç bela. Çıktım evden bomboş dolaştım sokaklarda, birlikte gittiğimiz yerlere tek başıma gittim bu kez yürüdüğümüz kaldırımlarda yürüdüm tek başıma. Akşamı etmiştim yarın kürtaj için hastaneye gidecektik ancak içimdeki bu sızı durmuyordu. Teselliyi yine kadir abinin evine gitmekte buldum. hergün onun yanına gitmeye başlamıştım nedenini bende bilmiyordum ama iyi geliyordu ihtiyar ile konuşmak.

Evine gittim elimde bir poşet birayla yiyecek birşeyler hazırlamaya çalışıyordu kendi kendine. Yine her zamanki tebessümüyle karşıladı beni. Birlikte yemeğini yedikten sonra içip muhabbet etmeye başlamıştık. Yine onun tesellileri iyi geliyordu bana. Giderken bırakmış olduğu kağıt parçasını uzattım ihtiyara, içinden okudu ve yüzüme baktı. Belkide onun dediği gibi yapmalısın evlat dedi. Bilmiyordum o an kafamın içinde onlarca düşünce vardı.

Gecenin ilerleyen saatlerine doğru kalktım evime doğru yola koyuldum. Eve girdiğimde, bomboş gelmişti evin içi bana. Şeydaya ne derece alıştığımı o an anlamıştım. onun olmadığı o eve girmek bile istemiyordum ancak sarhoştum yapacak birşey yoktu. Birlikte uyuduğumuz yatağa yattım kokusu hala yatakta duruyordu. Kokusunu içime çekerek sızmışım.