(bkz: Part 12)

15-20 dakika kadar yürüdükten sonra müstakil tek katlı küçükte bahçesi olan bir eve geldik. Belinde asılı olan anahtarları çıkartıp, bir tanesini kilide sokup kapıyı açtı. Gel evlat hoşgeldin evime dedi yüzünde tebessümle. içeri girdim, biraz etrafı inceledim, kocaman bir kitaplığı vardı ihtiyarın ağzına kadar kitaplarla dolu.

Buraya neden geldik diye sordum, iki dakika beklememi söyleyip çıktı odadan çok geçmeden, elinde birkaç eski resimle geldi tekrar yanıma. Fotoğrafları uzattı, yıllar önce çekilmiş olduğu besbelliydi, genç haliyle, yanında bir kadının olduğu bir fotoğraftı. Dönüp yüzüne baktım, eşin mi diyecektim ki benden önce davrandı.

O benim hayatta ulaşamayacağım tek şeydi, ama hiç pes etmedim, başıma ne badireler geldiysede hepsi vız geldi. Onu savaştım ve kazandım. Diğer resime baktığımda 5-6 yaşlarında bir çocuğun resmi vardı, ihtiyar yine benden önce davranmıştı. Oda benim oğlum, hayatta bağlı yaşadığım iki güzel şeyden sadece fotoğrafları kaldı elimde dedi.

Şimdi nerdeler diye sorduğumda, karımla ayrıldık, oğlumda onunla yaşıyor. Uzun zaman oldu görmeyeli, zaten beni görmekten pekte haz etmiyor dedi. Neden ama, uğruna o kadar savaştığın birşeyden nasıl böyle kolay vaz geçebildin, bak birde üstğne çocuğunuz varmış onu görmeden nasıl dursbiliyorsun dedim.