Köyümüz, iç Anadolunun en eski köylerindendir. Köyümüzün mezarlığı, evimizin tam karşısındaydı. Komşumuzun bize, “Orada garip şeyler gördüm,.” demesi, bizi ne kadar ürkütse de inandırmıyordu. Ta ki Burak arkadaşımın sünnet gecesine kadar. Birden, arkadaşımın hediyesini evde unuttuğumu farkettim. Çevremde, geceleri garip olayların çok olduğundan bahsedildiği için fazlasıyla etkilenmiş olacağım eve gitmeye korkuyordum. Bu korkuyla yola çıktım. Eve yaklaştığımda, bazı çığlık sesleri duymaya başladım. Musalla taşının üzerinde garip ışık büzmelerinin daire biçiminde döndüğünü gördüm ve birden at sesleri gelmeye başladı. ileriye doğru baktığımda, atın üzerine binmiş bir gelinin hızla musalla taşına doğru geldiğini gördüm. Gelin, bir süre musalla taşının etrafında dolaştıktan sonra, mezarlığa girerek ağıt yakmaya başladı. Ben, bu arada korkudan ne yapacağımı şaşırdım. Daha sonra, bir düğün alayının gelip gelini alarak oradan hızla uzaklaştığını gördüm. Ben de düğün yerine koşup olanları dedeme anlatmaya başladım. Dedem, bana inanmadı.

Ertesi sabah, mezarlığa bakmaya gittiğimde, bir gelin duvağını bir mezara bağlı olarak buldum. Bu duvağı dedeme gösterdiğimde, dedemin ağladığını ve bu duvağın savaşta, gelinken şehit olan ablasına ait olduğunu ve mezarınsa sevdiğine ait olduğunu söyledi. Bir kaç yıl sonra, Akşehir Gölü’nün taşmasıyla köyümüz sel altında kaldı. Bir daha böyle bir olay görülmedi.