Koştum evlerine vardım avluda sedirde babası başı önde, düğün sesi taa avluya kadar geliyor.
Kurban olayım etem dayı günahıma girdiler, hiçbir şeyden haberim yok. Haber et iki kelam edeyim dedeme kalmadan tüfeği masanın üstüne koydu. Diz çöktüm, ellerimi yere vurup ağladım yalvardım Allah için, kitap için müsaade et dedim ite ite vura vura attı beni avludan.
Perişan az kalır. Bu düğün için yapmadığım iş çekmediği cefa kalmadı işte benim düğünüm ama cenazem. Gönlümden cenazeler kalkıyordu. Anamın mezarına gittim yanına uzandım.
_Ahh anam olaydın da sensiz ne cefalar çektim, ne yetimlikler çektim bileydin. Bir şeytanın vicdanına kaldım, oyun ettiler dedim ağladım. O gün orda ölmek istedim ama ölemedim. Çaresiz düğün evine gittim. gittiğimde düğün dağılmıştı. Oturdum. O merhametli iyi iffet domuzdan farksızdı gözümde. Anadan babadan ayrı olabilirdik, ama eve geldiğinde benden büyüktü ablam gibiydi.
Eve girdikten sonra iffete tek bişey dedim. Benden hiç bir şey bekleme, beni öldürdün de gömmedin…
Dedim gittim yattım.
O an bundan öte bi acı yaşayamam sanardım .insan acı yaşayınca en büyüğü bu sanıyor, bundan ötesi yok sanıyor ama varmış, bundan öte bi acıda varmış.