Babam bi kaç gündür düğün alışverişi yapıyormuş. Şehirden döndüğümde bizim ev düğün evi, Hamza’nın yüzü ateş atıyor. Nasıl he dersin adam mısın diye göğsüme vurdu. Noluyor dedim. iffetle senın düğünün. Allah’ım neler duyuyorum. Sabahta beri yemekler pişiyor dağıtılıyor nerdesin sen Nurhayat’ la kaçtın sanıp ona gittim duymuş, perişan düğünemi çağırdın dedi ne desem bilemedim. Ne yapacağım, ne diycem, ne yöne gidicem bilemiyordum tam kapıya doğru yöneldim sevdiğimi alıp kaçacaktım başka çarem yoktu. Babam içeri girdi, girer girmez bir tokat attı.
_Nereye ulan kirlettiğini temizleyeceksin. Babamda gayet iyi bilirdi benim hiç bir şey yapmadığımı ama analığımın dolduruşuna geldiği besbelli işte.
_Baba kurbanın olayım hayatta hiçbir şeyi istemedim yine istemem yol ver gideyim ne iffetin ne benim günahıma girme.
_Nurhayat’ın babasıyla konuştum daha verir mi sana kızını sanarsın. Hele şu kapıdan çık değil bu köye bu şehre sokmam seni.
Deyip gitti.
Hamza : Ne durursun kalsana git kaçır kızı gelme abi gelme ne bulduk biz burda.
_ Nasıl neyle kaçırayım tüm yaz kazandığımız her kuruşu evlenicem diye sende, bende babama saymadık mı.
Hamza: Sen git kızı al. Ben babamın cebinde ne varsa çalıcam köyün çıkışında buluşuruz.
Babam öldürür senı.
Hamza: biz ne zaman yaşadık ki. git koş kimseye görünmeden.