dışarıda bağırıp yardım isteyen ses babamın sesiydi. oğlum bizi kurtar anneni öldürdüler ne olur beni, içeri al diyordu. donmuş kalmıştım. ayağa kalktım baba diye bağırdım evladım dışardayım çabuk geliyorlar ne olur beni içeri al. gözlerimden yaşlar geliyordu çemberin içine çöktüm istesemde çıkamazdım. bana oyun oynuyorlar olabilirlerdi çemberden çıktığım an olacakları tahmin ediyordum. ben çökmüş ağlarken dışardan babamın çığlıkları geliyordu. bir süre sonra sesler kesildi. kafamı eğdim ezberden duayı okumaya devam ettim. bi yandanda gerçekten aileme zarar vermediklerini umuyordum eğer gerçekse bunun suçluluığunu kaldıramazdım. ben duayı okudukça odanın içinde hareketlilikler oluyordu gözlerimi kapattım hiçbirşey görmek istemiyordum. bir an tüm sesler kesildi hiçbir ses duyamıyordum gözlerimi açtım. annem ve babam karşımda duruyordu. annemin gözleri kan çukuru gibiydi boynunda morluk vardı. sanki iple asılmış gibiydi. yüzü bembeyazdı. babamın durumu daha beterdi her tarafı parçalanmıştı üstü başı kan içindeydi boğazı kesilmişti. annem boğuk bi şekilde konuşmaya başladı. yavrum değer miydi dünya malına gör bak ne haldeyiz sen bu çemberin içinde güvendeyken biz dışarıda savunmasızdık önce benim için geldiler mutfakta yemek yapıyordum gözüm karardı kendime geldiğimde odanın ortasında boynumda ilmekle can çekişiyordum baban gelmişti tek hatırladığım son nefesimi verirken babanın odanın kapısında çökmüş halde bana bakışıydı baban kendi canını kurtarmak için sana koştu ama sen kapıyı babana açmadın onu ölüme terkettin bak babana ne yaptılar değer miydi oğlum iki dünyada da elim yakanda bunu bilesin dedi. delirmiş gibiydim elim ayağım titriyor ayağa kalkmaya çalışıyor olduğum yere çöküyordum tekrar. gözlerimden resmen pınarlar akıyordu anne diyebiliyordum sadece içim yanıyordu gel oğlum dedi. gel son kez bize sarıl bizi sevdiğini bilelim oğlum son isteğimizi çevirme ne olur dedi annem. ayaklarım tutmuyordu sürünerek onların yanına gitmeye çalıştım tam çemberden çıkarken hocanın sesi kulaklarımda çınlıyordu ne olursa olsun çıkma. olduğum yere çöktüm gözlerimi kapadım duayı okumaya devam ettim annemin yalvarışları karşısında içim parçalanıyor çıkmak istiyordum fakat bir taraftanda çemberin içinden çıkmamam gerektiğini biliyordum. bir süre sonra annemin sesi kesildi gözlerimi açtım ortalıkta kimse yoktu. bitkin düşmüştüm bayılmak kendimden geçip bu geceyi atlatmak istiyordum fakat olmuyordu. arkamdan bir ses geldi biri konuşuyordu.