Fahriye ustunde beyaz bir elbise vardi. Saclari ip ince ve simsiyahti. Gozleri cok buyuk ve cevresi simsiyahtı. Gozleri ile aşağı bakiyordu." Fahriye , ne yaptin sen ? " diye bağırdım ağlayarak. Serap kolumdan cekerek " Ramazan kendine gel , hemen gidelim buradan." dedi." Doktor!" dedi igrenc bir ses ile ve sonunu uzatmisti.Cok boguk cikmisti sesi." Gerçekten benden kurtulabilecegini mi sandin ? " dedi." Serap hala cekistiriyordu beni." Kimsin sen , ne istiyorsun , ne suçu vardı onun ? " diyerek ağlamaya başladım." Uyardım seni , uzak durmanı soyledim. Tanidiklarini öldürdüm durmadin , sevdiklerini öldürdüm durmadin. Durman icin evlatlarimi yolladim yine durmadin." dedi. Evlatlarim derken Serap'a bakmisti. Serap'a donup baktım. Gozleri dolmuştu " Ozur dilerim." dedi.