Yalan soylemicem fatmama asla yalan soylemem 2 dakika beni dinleyin ailenizin değerini bilin.
18 yasinda lise 4 giden turizm okuyan bir kardesinizim bu gun derste konumuz mektup yazmaydi hoca kalktı herkeze bi kağıt verdi sonra buna en sevdiğiniz insana mektup yazin dedi aklima ela gozlum kara saclim fatmam geldi gozlerim yasardi baktimda herkeze birbirine yaziyor mutluluk saciyorlardi o sira goz yasim kağida düştü yazamadim beyler ağlamaya basladim o benim birtanemdi sanki ağlarken benle konusuyordu fatmam ağladim siniftan disari ciktim okulun disarisina ciktim bi sigara yaktim ağliyarak ictim arkadas geldi sinifa getirdi hoca bisey demedi oturdum gozlerimi siliyordum herkes biribirine yazmis guluyorlardi ben olece duvara bakiyordum beyler cok uzun yillar gecti belki ama hala ağliyorum.

Sizden bi ricam var istediğiniz dine mensup olsun ister benim gibi ateist olun ama sevdiklerinize asla kusmeyin sevin ama sonra cok gec olmadan sevin.
(amacim prim değil ister beğenin ister yazmayin ben size sevin demekten basla bisey diyemem.)