öylesine hınç doluydum ki ne bütün videoları izlemeye ne de tüm yazıları okumaya takatim kalmamıştı. meğer bir detayı kaçırmışım. onu da acı şekilde öğrenecektim.

direk eve gittim. napacağımı bilmiyordum. ben eve girdikten biraz sonra sevgilim geldi.

yanıma gelmesini beklerken ve ne diyeceğimi düşünürken ses gelmedi. yanına gittim. yatağa yatmıştı.

ağlıyordu. onu ağlarken görünce yine ona gitmiş olabileceğini düşündüm.

kalbim fırlayacak gibiydi. "videoları gördüm" dedim. hemen irkilip bana baktı. hıçkırarak ağlamaya başladı.

onu öyle görünce içimden bir parça koptu adeta. bir an öyle acıdım ki. ve bir an bana öyle yabancı geldi ki.

asla eskisi gibi olamayacağımızı o an anladım. istemsizce dolabın üstündeki silahımı kutusundan çıkardım.

şarjöre mermi doldururken oğlum yatağından uykulu geldi yanıma.

eşim hemen çocuğun üzerine koşup çocukla arama girerek onu vurmamam için ellerini açtı.

oysa öyle bir niyetim yoktu. benden niye böyle bir hareket bekledi şaşkınlığı ile beynimden bir kez daha vurulmuşa döndüm.

bir baba çocuğunu öldüremez. o zaman çocuk benim değil miydi diye düşündüm.

aptallaşmıştım. ve her şey bir anda film şeridi gibi geçti gözümden